Za nami 28. edycja EnergaCamerimage! | www.torun.pl

W tym roku ze względu na pandemię uroczystość zakończenia festiwalu EnergaCamerimage odbyła się w nowej, wirtualnej formie. 21 listopada 2020 r. przed ekranami komputerów poznaliśmy zwycięzców statuetek Złotej, Srebrnej i Brązowej Żaby.

Pierwsze miejsce w Konkursie Głównym uzyskał Joshua James Richards za zdjęcia do filmu „Nomadland”. To nie pierwsza statuetka, którą otrzymał amerykański operator od jury Camerimage - w 2015 r. wygrał także Konkurs Debiutów Reżyserskich. Podczas wirtualnej przemowy podkreślił, że nagroda ta wiele dla niego znaczy, a wyróżnienie, które otrzymał pięć lat temu, pozwoliło mu „nabrać wiatru w żagle” i dało mu odwagę, aby kontynuować pracę jako operator. Srebrną Żabę za zdjęcia do „Helene” otrzymał Rauno Ronkainen, który zaznaczył, że nagroda ta jest ważnym punktem w życiu każdego operatora, nawet tego najbardziej doświadczonego. Trzecie miejsce na podium zajął Nicolaj Brüel za zdjęcia do „Pinokio”. Po wirtualnym wręczeniu statuetki Brązowej Żaby podziękował reżyserowi Matteo Garrone za zaufanie, jakim go obdarzył - wiedział, że historia Pinokia była dla niego bardzo ważna i osobista.

Jury miało niemały problem z wyborem najlepszego obrazu w Konkursie Filmów Polskich. Z tego powodu przyznano dodatkowe dwa specjalne wyróżnienia dla filmu „Supernova” (zdj. Michał Dymek, reż. Bartosz Kruhlik) oraz „25 lat niewinności” (zdj. Bartłomiej Kaczmarek, reż. Jan Holoubek). Zwycięzcą okazał się jednak „Zieja” (zdj. Witold Płóciennik, reż. Robert Gliński), który przekonał jury do siebie przede wszystkim dobrze zarysowaną postacią księdza. Podkreślono, że głowny bohater nawet w najtrudniejszych chwilach nie zatracił siebie i swojego człowieczeństwa. Na końcu uzasadnienia przyznania nagrody „Zieję” określono jako „truly moral cinema”.

Akcenty polskie znaleźć można było również w innych kategoriach. Statuetka za najlepszy wideoklip powędrowała do Krzysztofa Grajpera za „Feeling Exactly” do utworu Bass Astrala x Igo. Brązową Kijankę, czyli wyróżnienie w kategorii Etuid Studenckich, otrzymał za zdjęcia do „Sukienki” Konrad Bloch. Wcześniej znany jako operator filmowy, Jan Holoubek, wygrał w tym roku nagrodę w kategorii Debiutów Reżyserskich za „25 lat niewinności”. Jury podkreśliło, że mimo słodko-gorzkiego zakończenia filmu Holoubka, widz po wyjściu z kina nie pozostaje z poczuciem zrezygnowania. Trudne warunki panujące na planie zdjęciowym „Wieloryba z Lorino” docenione zostały w konkursie Długometrażowych Filmów Dokumentalnych. Nagrodę w tej kategorii zgarnął Piotr Bernaś.

Co roku na Camerimage pod koniec uroczystości przyznana zostaje nagroda za Szczególną Wrażliwość Wizualną. W tym roku otrzymał ją aktor, który znany jest nie tylko z filmów o piratach, Johnny Depp. 

- Relacja pomiędzy aktorem i autorem zdjęć jest kluczowa, można nawet powiedzieć najważniejsza, zważywszy na to, że kino jest przede wszystkim medium wizualnym. Wraz z Benoît [Delhomme przy filmie „Minamata”] uprawialiśmy coś na zasadzie tańca w parze. Przychodzenie do pracy było dla mnie każdego ranka przyjemnością, ponieważ nigdy nie wiedzieliśmy, co się tego dnia wydarzy. Nasz reżyser Andrew Levitas zachęcał nas do sprawdzania na wiele sposobów, jak sceny, które kręcimy tego dnia, mogą ostatecznie wyglądać. Zawsze byłem kimś, kto wolał nie wiedzieć, co się wydarzy. Pomagało mi to uchwycić te nieprzećwiczone chwile, chwile pięknych omyłek, te same magiczne chwile, które nadają sens życiu jak i kino. Jeszcze raz bardzo serdecznie dziękuję za nagrodę. Jestem zaszczycony – czytamy w liście Johnnego Deppa.

Przejdź do strony Camerimage, aby poznać pełną listę laureatów 28. edycji festiwalu.

28. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage oficjalnie zakończył prezydent Torunia Michał Zaleski.

Po oficjalnym zakończeniu o przyszłości festiwalu opowiedział dyrektor EnergaCAMERIMAGE Marek Żydowicz.

- Chciałbym zapowiedzieć, że w 2021 r. spotkamy się ponownie w Toruniu, mam nadzieję w normalnym życiu. Co to znaczy normalne życie? Odpowiedź na to pytanie udzielają bohaterowie „Dżumy” Alberta Camus. Jeden z nich pytał: co to tak naprawdę oznacza normalne życie? Drugi z nich odpowiedział: to ludzie w kinach.